Meer dan een stukje blik en wat verf

De Vrijwillige Palliatieve Terminale Thuiszorg Heiloo bestaat 25 jaar.
Gisteravond een feestelijke bijeenkomst in het Witte kerkje met de uitslag van de gedichten wedstrijd, een lezing door Katja Meertens over haar boek: De meeste mensen gaan hier dood, en-belangrijk-hapjes en drankjes.
Er zijn 18 vrijwilliger die mensen bezoeken en 17 daarvan waren aanwezig.
Ik vond het een beetje vreemd dat we als vrijwilligers een naambordje kregen opgespeld bij binnenkomst. Aan het einde van de bijeenkomst werd dit duidelijk.
De wethouder kwam ons, namens de gemeente, bedanken voor onze inzet met het 'vrijwilligersspeldje'.
Nadat iedereen het speldje was opgespeld kregen we een staande ovatie.
Vanaf dat moment was het niet langer een stukje blik met verf maar een 'gouden plak'. Misschien is dit wel de oplossing waar de alchemisten al die eeuwen naar op zoek waren.

Met groeten Ton

Hier het gedicht wat mij persoonlijk het meest aansprak.

Grensgeval

Op de grens van herfst en winter
leg ik de liefde naast me neer,
sluit ik de deur naar weer een morgen
voel alleen de pijn, het zeer.

Op de grens van herfst en winter
kijkt de eenzaamheid me aan,
laat voorgoed de hoop verdwijnen,
voedt de kou van mijn bestaan.

Op de grens van herfst en winter
is herinnering de veer
die mijn huid streelt, warm en teder,
zoals hij telkens deed.

Joke Schilling