Het bijhouden van dit blog levert me heel wat op. Ik ben veel alerter op de gebeurtenissen van de dag waardoor mij dingen opvallen waar ik anders aan voorbij zou zijn gegaan. (Allemaal mogelijke onderwerpen voor het blog.)
Tijdens het schrijven word ik gedwongen goed na te denken of hetgeen ik schrijf ook werkelijk weergeeft wat ik wil zeggen. Dit brengt soms met zich mee dat er gedachten naar bovenkomen die ik totaal vergeten was. Of gedachten die ik kan gebruiken om een ander onderwerp aan te vullen of anders te gaan bezien.
Toen ik twee weken geleden over het pianospel van mijn broer schreef kwamen heel duidelijk de gevoelens van veiligheid en huiselijkheid naar boven. Ik had dit nog nooit voor mijzelf zo onder woorden gebracht.
Ik klaag regelmatig tegen Rick dat hij te weinig op de vleugel speelt en dreig dan het instrument de deur uit te gooien als hij dat niet vaker gaat doen.
Deze week werd er ineens bladmuziek gedownload en zat Rick veel vaker te spelen. Gisteren werd er sinds lange tijd weer gestudeerd en klonk het ineens vanuit de woonkamer: "Kan ik nog verder oefenen of ben je er al zat van?"
- Je hebt mijn weblog toch gelezen?, riep ik: "Je kan nooit teveel spelen". Rick zei dat hij blij was dat ik dit in mijn blog had geschreven: " Ik speel nu met de gedachte dat veiligheid en huiselijkheid je gelukkig maken. Dit geeft mij de ruimte om vaker te musiceren".
Zou het dan toch beter werken om niet te klagen maar om uit te spreken waar je vrolijk van wordt.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten