Het valt mij op dat als ik aan iets nieuws begin er dan in de tijd daarna van allerlei zaken op mijn pad komen die daar raakvlak mee hebben: mensen die over dat onderwerp iets te zeggen hebben maar ook artikelen of films.
Sinds ik mezelf heb aangemeld als vrijwilliger bij de palliatieve terminale thuiszorg doet dit zelfde verschijnsel zich voor.
In het NRC staat nu elke zaterdag een interview met mensen die stervend zijn en daarin vertellen hoe dat voor hen is. Mijn zus vertelt een verhaal van een collega die in het Hospice in Alkmaar werkt.
Bij het spinnen kom ik met een man in contact die vertelt dat hij meespeelt in de musical Eeuwig Leven. Deze wordt georganiseerd vanwege het 25 jarig bestaan van het Netwerk Palliatieve zorg Noord Kennemerland. Van deze musical had ik twee van de laatste kaartjes gekocht en vanmiddag hebben we hem gezien.
Ontroerend was de inzet en het enthousiasme maar bovenal het onderwerp. Wat gaan we toch harkerig om met sterven en stervenden terwijl we er met dezelfde inzet een stuk natuurlijker mee om kunnen gaan.
Vraag wat iemand wil, luister naar waar ze mee zitten te tobben. Of doe niets en luister alleen, dan geef je ruimte zodat ze zelf ergens mee op de proppen kunnen komen. Maar doe niet je 'eigen' ding omdat jij moeite hebt om met sterven om te gaan.
Ik had een leerzame middag met een lach en een traan.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten