Gisteravond naar een lezing geweest van Leo Feijen waar hij vertelde over de dood en rouwverwerking na het overlijden van zijn ouders. Mooi en leerzaam. Hij vertelde over "toevalligheden" die hem aan het denken zetten of het tekens van zijn overleden ouders zouden zijn. Hier over nadenkend kwam bij mij een gebeurtenis naar boven tijdens de crematie van mijn schoonmoeder.
Tijdens de ziekenhuis opname van mijn schoonmoeder kwam mijn dementerende schoonvader Theo bij ons in huis. We draaiden toen op zijn verzoek veelvuldig de cd van Emma Shaplin. Na het overlijden van mijn schoonmoeder vroegen we aan Theo:
"Welke muziek wilt u tijdens de crematie horen?
- Nou die we altijd horen.
En hij koos drie nummers uit waarvan één wals die tijdens het zakken van de kist gedraaid zou worden.
Toen in het crematorium de kist zakte klonk er duidelijk geklop alsof het uit de kist kwam. Iedereen keek verbaasd en geschrokken, wij ook. Maar na het geklop kwamen de eerste tonen van de wals en was alles weer gewoon.
Het eerste wat wij deden na thuiskomst was naar het nummer op de cd luisteren. We hoorden niets vreemds tot ik hem opnieuw draaide maar luider. Weer klonk het geklop. Na honderden keren geluisterd te hebben naar dit nummer hadden we dit nog nooit gehoord. Vervolgens snel het tekstboekje gelezen en wat bleek. De wals gaat over een voorzitter die de vergadering tot stilte verzoekt met het geklop van de voorzittershamer op de tafel.
Een beter muziekstuk had mijn schoonvader niet kunnen uitzoeken. Mijn schoonmoeder was een echte voorzittter die ook als mens graag de volledige aandacht had.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten