Toen we het perceel in 2004 kochten hadden we het een keer of wat bekeken. We hebben er een paar keer gezeten om sfeer te proeven en keer gepicknickt, nog eens gekeken om helder te hebben hoe het lag t.o.v. de zon, hoe lang het rijden was van de weg etc. Eén ding hebben we tijdens die bezoeken nooit gehad: wind. Natuurlijk kom je nu allerlei artikelen tegen over de wind in het Mediterrane gebied: een factor om rekening mee te houden.
Nu ben ik een kind van kust en polders dus wind ken ik echt wel alleen... mijn vader heeft zijn weerzin over de wind aan mij overgedragen. Ik zit binnen als het waait want buiten raak ik geirriteerd. Het wapperen van een te lezen krant, gek word ik ervan. Gelukkig is het format van het NRC naar tabloid gegaan dat scheelt iets. Het geluid en getrek van de wind aan de voorwerpen om me heen maakt me onrustig.
In Spanje waait het in het voorjaar heftig dus de tuin rond het huis dient niet alleen mooi te zijn maar ook te dienen als windkering. Maar windkering en vrij uitzicht staan elkaar in de weg.
De afgelopen jaren heb ik steeds bomen en struiken geplant. Niet al deze aanplant heeft het overleeft want de wind maakt het jonge aanplant boven op een berg niet makkelijk. Ook ander factoren spelen mee: droogte, verschil in temperatuur en het feit dat de meeste planten die je koopt zijn gekweekt onder geklimatiseerde omstandigheden. Al is de tuin nog jong hij begint vorm te krijgen. Dit heeft te maken met het feit dat ik teveel heb geplant om de planten steun aan elkaar te geven maar als dit spul volwassen begint te raken moet ik drastisch gaan kappen. Dan pas ga ik bekijken hoe de verhouding wind, uitzicht moet worden.
Vandaag had ik in ieder geval een plekje in zon uit de wind.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten