Geopend

Als je een jaar geleden aan mij gevraagd zo hebben of ik ooit naar Den Helder zou verhuizen had ik geantwoord: ik wil er nog niet dood liggen. Inmiddels heb ik al een mooie begraafplaats gezien en zijn we tot nu toe nog in niets teleurgesteld. Ik had zelfs nooit gedacht dat ik het stadsleven leuk zou vinden. En ik weet dat het geen stadsleven is als Den Haag of Amsterdam.

Vandaag een lofzang want natuurlijk prijs je je woonplaats.

Met een stralend zonnetje wilde Rick liever op het balkon zitten om het zo doende officieel te openen. 

Ik stapte op de fiets voor een rondje ruimte.

De dijk ligt maar tweehonderd meter bij ons vandaan en is dus bijna altijd het beginpunt.

Na de storm spoelen nu de eerste jutterwaardige spullen aan: grote potloden leken het wel zoals ze daar lagen en balken. Die laatste werden gretig meegenomen.

Ten zuiden van Huisduinen de duinen overgestoken. En niet alleen voor toeristen zijn deze bordjes leuk maar ook voor nieuwe bewoners. 

Goed kijken voor de Hooglanders.

En dit ligt dus tien minuutjes fietsen bij ons vandaan.

En na weken zag ik weer eens schaduwen.

Kilometertje verder: de Helderse vallei.

Met een leuk informatiecentrum waar de vloer bestaat uit een grote plattegrond van Den Helder en omstreken.

En natuurlijk de toren op. Wat is dat toch dat we als mens altijd naar een toppie willen?

De Petrus en Paulus kerk is dat piepkleine witte stipje aan de horizon, rechts van het witte appartementen complex. Het torentje dat ik afgelopen vrijdag  fotografeerde en waarvan ik nu dus ook de naam weet. 

Het startpunt van onze wandeling naar Rome ligt daarmee vast.

Met groeten Ton