dinsdag 23 mei 2017

Er waait een kille wind

Maar de wind blijft koud riep mijn vader steeds in de zomer die vooraf ging aan zijn overlijden.
Ook al zaten we in juli op het terras van mijn ouders te puffen van de hitte, mijn vader zat er met een trui en een vest aan te klagen over "die dunne wind".

Nederlanders in Spanje klagen nog wel eens over het weer. Vroeger waren de winters hier veel warmer of wat blijft het dit voorjaar lang koud. Bullshit dacht ik dan.

Maar nu kan ik officieel zeggen: wij zeuren ook over het weer. Wij hebben het inmiddels koud als het 25 graden is en gisteravond deden we een lange broek en een fleece aan omdat het: een beetje kil is.
Nu maar hopen dat dit koude gevoel geen voorbode is van een enkele reis naar boven.

Tijdens de koffiepauze zat onze huishagedis (Psammodromus algirus) met korte staart op het gaas dat bij de peultjes hangt. Normaal gesproken is de staart ongeveer net zo lang als het lijf. Hij zat er zo naar zijn zin dat ik rustig foto's kon maken.




Dit maakt mijn dag al goed maar een rondjeboodschappen doen bij de vuilnisbakken  is de kers op de taart.

Een hele berg snoeisel van druivenstruiken, een schrepel, een agavestek en een potje met drie kleine Beaucarnea recurvata. 





Het snoeisel ging op de berg die ik gisteren maakte maar.....


die beplantte ik samen met eerder opgescharelde plantenstekken en dekte het geheel af met het snoeisel.


En al tuttend op onze berg is de boze wereld ver van ons. 
Haat is als zodanig niet te zien. De resultaten van haat, ja die kan je zien. 
Het zijn meestal kleine groepen die een grote impact op de wereld hebben. IS is er een van maar de groep wereldleiders is beslist een andere. Als ik alleen al de uitspraak neem van de hoge mannen die in SaudiarabiĆ«, het land dat algemeen beschouwd wordt als grootste sponsor van internationaal terrorisme, roepen dat Iran de boosdoener is. En dan te bedenken hoeveel bloed er al kleeft er aan DT's handen na 140 dagen in office. 

Met groeten Ton

Geen opmerkingen: