zaterdag 19 november 2016

Heilig huisje

Voor morgen verwachten ze veel regen in Matsuyama, las mijn weerman voor uit de weersverwachtingen. Maar misschien trekt het front wel sneller over, kwam er achteraan.

Verschillende keren werden we vannacht wakker door het geroffel van zware regen op de koperen dakplaten van ons Heilige huisje. 
Wat gaat het tekeer he?
Ja, gelukkig liggen we droog en hoeven we er nog lang niet uit.

Nee, voor vandaag stonden er maar 25 kilometers in de planning met drie tempels. Tegen een uur of zeven kwamen we er uit en leek de ergste regen weg. Het miezerde nog wat maar de lucht zag bijna zwart van de wolken. We prepareerden ons voor een volledig regenachtige dag met plastic over de schoenen, plastic over de rugzakken, de poncho's om en de hoeden op.

Het was wel heel warm en na vijf minuten deden we de poncho's al weer uit omdat het droog was en veel te heet onder die broeikappen.

Als het zo blijft is dit officieel geen regendag, zei ik.


Gelukkig liepen we soms langs de zee want dat maakt het voor ons altijd leuk.


De wandeling ging de eerste 18 kilometer over een bijzonder oninteressant stuk drukke weg, afgezien van wat stukjes waar we de zee zagen dan.
Het was vooral armoedig en verarmd. Gesloten hotels, dicht getimmerde huizen, werkplaatsen en veel rommeligheid.

Soms kan je zelf niet geloven dat je wens om mooi weer zo consequent vervuld lijkt te worden. Maar om kwart voor 11 zag het er zo uit.
En volkstuintjes zo dicht aan het water is in Nederland bijna onmogelijk vanwege de wind.


Als we weer eens bij de zee waren namen we steeds een pauze. En terwijl Rick dan wat zat de rusten ging ik, ik kan het niet laten en mijn rugzak wordt zwaarder en zwaarder, wat jutten langs de strandjes. Ik vond een mooie schelp en vroeg aan een vrouw hoe die in het Japans heet: tsa da me. Nu hoop ik maar dat het niet gewoon 'schelp' betekent maar dat het een soortnaam is. Ze deed wel enthousiast over mijn vondst.

We waren ook nog even van het pad af. Gelukkig kwamen we daar achter nadat we een 7 supermarktje zagen. We namen wel van de gelegenheid gebruik om wat te snoepen en te drinken. Nadat we weer 200 meter hadden gewandeld stopte er eenauto met een werkman erin die ons twee broodjes gaf.

Wat ik ook leuk vond is dat we langs veel dakpannenfabriekjes kwamen. Nou zijn gewone pannen niet zo interresant maaar wel al die bijzondere hoekpannen met draken, vissen, schildpadden en ander fabeldierengespuis.

In tempel 54 Enmeiji werden we aangsproken door een man. Hij had O-settai voor ons, zei hij waarna hij wegliep. Dus ging ik foto's maken en zat Rick ff uit te zakken want die had een wat moeizame wandel ochtend.
Komt de man terug met een paar fotoboeken. Hij verzamelde buitenlanders. Drie boeken vol met pelgrims van over de hele wereld en we moesten ze allemaal zien. In het tweede boek probeerde Rick nog om een paar bladzijden tegelijk om te slaan maar toen werd ie gecorrigeerd. Natuurlijk is het leuk om met iemand over de route te praten of zijn belevenissen te horen maar dit ging alleen maar over 'de man en zijn verzameling'. Wij zijn inmiddels dus ook een verzamel object.

We kregen uiteindelijk ieder twee mandarijnen nadat we hadden toegezegd dat hij ook van ons een foto mocht maken.

Anyway. Het was een sfeervolle tempel.


En deze palen met de tekst in vele talen staan vaak in de tempels of langs de route.



Het bleef dus de hele dag zonnig weer en bij de laatse tempel aangekomen konden we goed zien dat de bewolking boven de bergen hing.


Dit is ons huisje voor vannacht.


Na het instaleren naar de supermarkt en de coinlaundry.


En als alles lekker schoon en droog is gaan we zelf weer uitgebreid badderen in de onsen.

Kortom: we hadden een bijzondere dag.

Met groeten Ton

Wat we wensten vandaag.

Tempel 54 Enmeji
Mogelijkheid tot het einde van de reis

Tempel 55 Nankobo
Verbinding enverdraagzaamheid 

Tempel 56 Taisanji
Dat de wapens worden neergelegd,dus vrede overal.

1 opmerking:

Anoniem zei

Altijd fijn jullie verhalen te lezen! Ik doe het met het route boekje er bij.