zondag 23 oktober 2016

Marathon

Heerlijk geslapen en om zes uur op pad.

We gaan vandaag van de prefectuur Tokushima naar Kochi. De eerste staat voor spiritueel ontwaken en de tweede voor ascetische training. De tempels liggen hier verder uit elkaar en ook vandaag stond er dertig kilometer op het programma. Kilometers maken dat kunnen we wel.
En we lopen met de Stille of Grote oceaan aan onze linkerkant en de uit het water hoog oprijzende bergen aan de rechterkant.

Na de regen van gisteren begonnen we de dag  met een zonnige zonsopkomst.


Dat zonnige duurde trouwens ook niet veel langer dan het maken van deze foto.

Maar Japan heeft een mooie kustlijn. Ik begreep ineens de ideeën van een Japanse tuin ook beter.


Hoe stukken rots, eilanden voorstellen en hoe Bonzaibomen gesnoeid worden. Maar ook hoe groepen Bonzaibomen de begroeiing van een eiland symboliseren.


Ach, je leerst nog eens wat.

De kustweg is prachtig en...... veel van hetzelfde. Water en bomen en daartussen een strook asfalt.

Kom, dacht ik, daar maak ik een mooi plaatje van voor het blog.


Maar dit is eigenlijk wat we zien.


35 Kilometer wilden we doen voordat we bij een mogelijk geschikte Henro hut zouden zijn. Dat werden er uiteindelijk 42 en dat zonder een hut tegen te komen.

Gelukkig ontmoetten we Mason. Een Amerikaan die hier al zes jaar woont. Hij had ontzettend last van zijn voeten en zocht een pelgrim om de pijn van zijn voeten af te leiden. Altijd leuk om van gedachten te wisselen. Het ging al snel over Trump maar ook over het Boeddhisme want dat was zijn studie gebied.


Toen ook bij de Couple rock geen geschikte plek was en we vervolgens nog eens vier km deden vond ik het wel welletjes. Een hele marathon hebben we gedaan en de rugzakken zijn inmiddels 13 kilo. Daar kwam ik achter toen er in een supermarkt een weegschaal stond. We zeulen gewoon teveel troep mee. En dat voor mij, die altijd roept dat een leeg huis een leeg hoofd is, dat ik weinig spullen heb en licht reis.


In ieder geval belde hij een minshuku. Dat is een hotel Japanse stijl. En dat is dan weer geweldig: ze haalden ons keurig op want het hotel lag zeven kilometer terug. En morgen zetten ze ons om zeven uur weer af op de plek waar ze ons vandaan haalden.

Nu zijn we lekker fris gedouched, zit de was in de machine, hebben we de thee op en eten zo direct ons fruit en yoghurt en dan zit onze zondag er al weer bijna op.


Met groeten Ton

Geen opmerkingen: