Na de klusjes van vorige week bracht ik vrijdagmiddag Pien naar haar eigen huis.
Ach, en je voelt het direct: hier klopt iets niet. Zou dan toch een van de kinderen niet mee zijn op vakantie? Ik heb die kastdeur toch dicht gedaan voordat ik weg ging. Die spullen lagen toch niet op de grond. Help de tuindeuren staan open k@6&)¥}#ut. D'r is ingebroken schreeuwde ik naar Rick.
Meteen de politie gebeld.
We komen er aan zei de dame van 112.
Maar ik moet mijn partner nog wegbrengen, die gaat op vakantie. Maar om zeven uur ben ik weer terug.
Geen probleem.
Rick weggebracht en snel terug naar Pien.
Politie kwam keurig op tijd. Namen de boel netjes op en maakten een afspraak voor het sporenonderzoek voor de volgende dag.
Weten de eigenaars al dat er is ingebroken?
Nee want die komen zaterdag terug. Het heeft toch geen zin om ze nu te bellen. Ze kunner er toch niets aan doen.
Daar heeft u gelijk in. Als ik u was zou ik ze pas ongeveer een uur voordat u ze verwacht op de hoogte stellen.
Dat heb ik gedaan.
En daar zat ik dan. In een huis waar het een behoorlijke rommel was en waarvan me werd aangeraden om niets op te ruimen zodat de de baasjes van Pien wisten waar er gezocht was.
Natuurlijk werden en er veel vragen gesteld tijdens het telefoongesprek maar het werd al met al rustig opgevat.
Wel werd ik na een half uur terug gebeld: wil je even daar en daar kijken of dat en dat er nog is?
Tuurlijk en soms was het er nog wel maar soms ook niet.
Vannacht in mijn eigen bedje waar ik om vier werd uit geblaft. Ik heb namelijk een nieuwe loge: Finkie, het hondje dat werd aangevallen op Texel, die wilde wat aandacht.
Nu naar mijn zus om een kast te schilderen. Hondje mee.
Met groeten Ton
