Déjá vu: we kennen dit soort perikelen van vorige camino's.
In Spanje is een heel netwerk van pelgrimsherbergen. Sommigen zijn van de staat anderen worden verzorgd door parochies of kloosters. De meesten zijn gratis maar er wordt wel om een donatie gevraagd. Ook zijn er particuliere herbergen, die wat luxer maar ook duurder zijn.
De kerkelijke herbergen hebben ook nog hospitaleros. Dit zijn vrijwilligers, soms ook uit andere landen, die niet alleen de herberg schoonmaken maar ook zorg dragen voor de pelgrim. Heb je een probleem of een vraag, ze zullen er alles aan doen om te helpen.
Vannacht slapen we in de herberg van Canals. Een herberg van de gemeente, zo schatten we in. De sleutel moest gehaald worden bij de policia local, en dat deed Rick. Na een uur was ie terug. 'Ik moest wel zes handtekeningen zetten en onze telefoonnummers afgeven. Hij kreeg echter geen sleutel maar wel de informatie dat er drie dames de herberg gingen schoonmaken en dat we om vijf uur konden terugkomen.
Gelukkig is een uurtje wachten met een pilsje en een stukje pizza geen straf in Spanje en om kwart over vijf waren we in het politiebureau voor de sleutel.
'Jullie kunnen naar de herberg en de dames hebben de sleutel.'
Nee hoor, die hebben we niet.'Ik bel wel even met de agent.'
Na een minuutje was Juan er met een sleutel.
'Maar die krijgen jullie niet. Als je weggaat trek je de deur achter je dicht en als je er in wilt kom je naar het bureau en kom ik de deur voor je openen.
Nu was het wel een knappe agent maar dit was wel een beetje een omslachtige manier om hem te zien.
Maar we slapen voor..... niets.
En wat dan opvalt is de dames schoonmaaksters niet alleen helemaal trots waren op hun mooie schone herberg, maar ook het enthousiasme waarmee ze dit vrijwillig doen. We kregen een uitgebreide rondleiding 'er zijn nieuwe matrassen en dekens' en werden honderduit bevraagd over onze camino.
Trouwens, we hebben onze eerste mede pelgrim ontmoet, Albert een gepensioneerde Duitser.
Met groeten Ton
Omdat ik bericht pas de vijftiende kan plaatsen nog even een update: er was geen heet water doordat de elektriciteit het maar voor een deel deed. Onder andere het toilet/ badkamer had noch licht noch warm water. Overdag is dat niet echt een probleem omdat er een raam in zit voor voldoende licht. Maar na zonsondergang wil je ook gebruik maken van deze ruimte en omdat we als mens nogal op zicht werken is een lichtpunt wel net zo makkelijk. Rick kwam met het idee om de schemerlamp uit de woonkamer, ooit afgedankt door oma, in de badkamer te zetten. Met een heel sfeervolle stoelgang als gevolg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten