Vanmorgen keek ik natuurlijk als eerste naar het waterniveau en holy cow Batman, het was een centimeter of vijf lager dan gisteravond. Mijn reactie is die van een struisvogel: niet kijken, dan is het er ook niet. Ik ga wat andere klusjes doen tot ik er om een uur of tien achter kom dat mijn humeur te wensen overlaat. Ik heb gewoon last van de vijver en geef mezelf de schuld dat ik weer eens te zuinig ben geweest door geen nieuw folie aan te schaffen.
Vat de koe bij de horens, roep ik tegen mezelf en ga de tuin in. Ik controleer de rand en zie dat één van de stenen naar beneden is gezakt en het folie heeft mee getrokken. Opluchting. Foutje hersteld. En met plezier stap twee genomen.
Als een vijver klaar is vul je die met leidingwater en daarna zorg je dat er binnen 24 uur voldoende zuurstof planten in gaan. Dus waterplanten uit de oude vijver halen. Ik pak een schepnet en probeer wat planten naar boven te halen maar heb alleen wat bladeren. Ik ga voor zwaarder geschut en pak een hark en trek de plantmand met een waterlelie naar boven. Zolang die onder de waterspiegel is, is ie te tillen maar eenmaal daarboven is ie heel zwaar. Met een hand pak ik de mand en trek die op de rand van de vijver en zie waarom hij zo zwaar is. Ongeveer een halve kuub aan modder en wortels hing er aan. Maar het lukt.
Het halve terras loopt vol met modder. Er spartelen drie vissen en er springt een kikker rond. Eerst de levende have maar gered en vervolgens de planten in een nieuw mandje geplant en op de nieuwe plek gezet.
Wel nog even bezig geweest met het schoonspuiten van het terras.
En als we terug komen uit Spanje ligt er voor 99 % zeker een heldere vijver en zie je van het folie niets meer.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten