Niet voor Jan met de korte achternaam

Ook al roep ik vaak over mezelf dat ik lui ben, ik verzet veel werk. Eigenlijk ben ik altijd wel met iets bezig. Natuurlijk heb ik wel eens een zetje nodig, zeker als ik het idee heb dat ik iets dubbel moet doen of dat iets teruggedraaid moet worden. Dat laatste is nogal eens het geval.

Tijdens onze komende wandeling in Spanje willen we ons Nederlandse huis verhuren.

Vorig jaar heeft de zolder een volledige metamorfose ondergaan en sindsdien slapen we daar, wat tot gevolg heeft dat de bovenverdieping anders wordt gebruikt. Ook Rick's kantoor is niet langer uitgerust met een logeerbed maar volledig kantoor geworden. En omdat we slechts met ons tweeën zijn,wordt de deur van die kamer nooit dichtgedaan.

Zeg, kan die deur er niet uit, vroeg Rick een half jaar geleden.
Natuurlijk, maar waar moet ie naar toe? We hebben geen zolder meer waar ie op kan.
Naar de schuur.
Je weet wat voor bende het daar altijd is.

Dus ruimde ik de schuur op en zette de deur netjes tegen de muur zodat ie niet zou beschadigen. Plaatste er spullen voor die ik waarschijnlijk vaker zou gebruiken dan die vermaledijde deur.

Waar brengen we onze privé spullen naar toe als we het huis verhuren?
"Ik vraag wel aan mijn zus of ze daar op zolder mogen" gaf ik als antwoord. Maar in mijn geest zag ik mezelf al weer dwalen met zware dozen trap op en af. En stel dat we het huis niet verhuren, is het ook nog voor Jan met de korte achternaam.
Als we nu de deur weer in mijn kamertje zetten dan kunnen we daar onze spullen in doen.
Zucht. Een goed idee maar in mijn beleving heb ik hem er net uitgehaald.

Dus prepareerde ik vandaag de deur weer vrij en hangt ie inmiddels op zijn vertrouwde plekkie. En passant is de schuur ook opgeruimd.


Met groeten Ton