maandag 30 december 2013

Nieuwe poging

Kan die dennenboom hier? Vroeg Rick.
Waar dan precies, vroeg ik, want ik zag de bui al hangen dat ie op precies die plaats moest komen waar ik géén boom wilde.
Nou hier!
Dat dacht ik al.

Met de storm van een paar weken geleden is deze, inmiddels vijf jaar oude dennenboom, omgewaaid.

Bij het weghalen kwam ik hetzelfde probleem tegen als bij de omgewaaide Acacia. Aan de onderkant van de boomstam zat een ronde verdikking. Als een soort knol. Er omheen zaten wortels gedraaid. Mijn verklaring is dat normaal gesproken bomen wortels maken die recht naar beneden gaat of mooi uitwaaieren. In potten gekweekte bomen kunnen dat niet, daar moeten de wortels naarmate ze langer worden in de pot ronddraaien.
Als de boom in de volle grond geplant wordt en zowel de stam als de wortels in dikte groeien knijpen ze elkaar af. Met als gevolg een boom die zich niet goed vast kan zetten in de grond.

Boom er uit, vijf jaar terug in de tijd maar wel op dezelfde plek meteen een nieuw exemplaar geplant. Eentje die ik zelf uit zaad heb opgekweekt. (30 centimeter hoog) Moet goed gaan.

Met groeten Ton



zaterdag 28 december 2013

Een mens kan elke dag kijken en niets zien

Gelukkig heb ik een 'haaninruilgarantie'.

Begin oktober heb ik vier Chabo kuikentjes gekocht. Leuke kleine kippetjes die niet zo vreselijk kunnen schrapen, daarom mocht dit ras in de beroemde Japansetuinen loslopen. Een gewone kip zou binnen drie dagen zo'n tuin volledig op de schop hebben genomen.
Anyway, ik wilde vier hennetjes want, wil geen gedoe hebben met mijn buren vanwege een haan. Trouwens ik wil zelf ook niet gestoord worden in mijn nachtrust.
De kipjes waren toen nog zo klein dat de boerin niet met zekerheid kon zeggen of het wel hennetjes waren: "maar je krijgt een haaninruilgarantie."
Elke dag voer ik de beestjes, praat ik tegen ze en pak ze af en toe op om te voelen of ze goed groeien. Ook hoor ik dat ze nog steeds piepen in plaats van tokkelen, een teken dat ze nog niet aan de "jaren des onderscheids" zijn gekomen. Toch zag ik vandaag ineens iets anders aan een van de vier: een duidelijke kam en lellen. Een haantje dus.

 
Moet op zijn minst al een paar weken te zien zijn geweest.

Sandra, bij deze: ik kom er één ruilen.


Met groeten Ton

vrijdag 27 december 2013

Flappie

Ik ben nu wel klaar met die kerstliedjes, werd er gisteravond na afloop van het optreden gezegd. Maar een paar minuten later hoorde ik ineens een stukje uit: It's going to look a lot like Christmas".
Klaar hoor nu! riep ik, om vervolgens mezelf te betrappen op zo'n oorwurm.

De beste plaats om het hoofd leeg te maken is het strand en met de heersende wind waren de hersenen met een uurtje volledig gezandstraald, schoon en helder.

 
 
De wind zorgde voor allerlei mooie effecten.
 

 
 
 


 
 
En woei zo hard dat de wangen van Egbert opbolden en zijn oren naar achteren waaiden.

 
Van de weeromstuit rende hij een perfect rondje.

 
Je zou toch denken dat hij last zou hebben van het stuivende zand.

 
 
Als kind leerde ik om nooit, maar dan ook nooit in de zee duinen te komen omdat deze de eerste kustverdediging vormen. Nu is er een breed pad over de top aangelegd.
 
 
 
 
Met groeten Ton

 
 

donderdag 26 december 2013

Kerstrust

Sta ik maandagochtend in de supermarkt hoor ik een vrouw zeggen: .....net terug van vakantie en dan meteen de kerststress.
Ik keek even om. Aan haar gezicht te zien was het geen grapje. Ze keek zeer gejaagd.

Vinden jullie het nou niet vervelend om niet thuis te zijn met de kerst, vroeg zus.
We zijn toch gewoon thuis.
Niet, jullie zingen toch in dat hotel?
Ja maar dat is pas vanaf vijf uur.

Heerlijke kerst so far. Ik hoefde, op wat broodjes, beleg en de eerder genoemde snoeperijen na, niets anders in huis te halen. We hebben de dagen relaxed doorgebracht. Uitgeslapen, ontbeten met kerststol, de haard aan en luisteren naar de radio. Gistermiddag Egbert bij de man van de alt afgezet, de alt en een sopraan op gehaald en naar Den helder gereden.
Daar, in een prachtig versierde zaal, voor tweehonderdvijftig mensen zingen en tussen onze optredens door,  aan schuiven bij een uitgebreid buffet, gezellig kletsen en luisteren naar de andere muzikanten. En vanmiddag gaan we nog een keer. Ik zou bijna zeggen: jammer dat er maar twee kerstdagen zijn.


Met groeten Ton

maandag 23 december 2013

Niets

Haal je nog een kerststol?
Da's goed maar dan moet je niet gaan zeuren dat je te dik wordt.

Zaterdagochtend gekocht en zondagochtend het laatste plakje inclusief een half pakje roomboter.

Je hoeft niets extra's meer te halen hoor. We eten het toch op als een stel vreetwolven.
Ok.

Maar ik ken mijn pappenheimer inmiddels dus haalde ik vanmorgen een kerststol een reep chocolade en een pakje met kaas vlindertjes. Bij thuiskomst goed opgeborgen in de kelder. Het is voor de kerst tenslotte.

Gaat om een uur of vijf de telefoon.
Heb je nog iets lekkers gehaald?
Nee dat hoefde toch niet van jou.
Ja maar niets is wel heel erg kaal.
Klopt maar met de kerst eten we twee dagen in hotel Den helder, daar kunnen we genoeg snoepen.
Nou, ik loop op het station nog langs een kiosk dan kan ik nog een Snicker halen als je dat wilt?

Zitten we net op de bank.
Ik heb eigenlijk wel trek in een glaasje gluhwein met een plakje kerststol.
Die wijn heb ik wel maar geen stol.
Ja hoor, in de kelder samen met chocolade en kaasvlinders.

Niets is veilig.


Met groeten Ton

vrijdag 20 december 2013

Ventileren: niet altijd een goed idee

Tot tien tellen zou gewerkt hebben want de hele conversatie duurde niet langer.

Hoe gaat het nu, werd er aan A gevraagd.
Nou, ik was wel het hele weekend van slag.

Ik begreep dat het ging om ziekte of dood dus vroeg ik aan A: is zij niet meer of heeft ze slecht nieuws gehad?
Dat laatste bleek het geval. Vriendin had enkele jaren geleden borstkanker gehad en nu was dat uitgezaaid naar de lever " het is einde oefening".

Waarop door enkelen eens diep werd ingeademd om wat te gaan zeggen. Eén deed de uitspraak waarvan ik direct een allergische reactie kreeg tot diep in mijn nek.
"Wat is het toch een K*T ziekte.
Ja, dacht ik: alsof je beter kan doodgaan aan Cystic Fibrosis. Dan heb je vaak het idee dat je stikt in je slijm maar wel met bijkomend voordeel dat je voor je 20 tigste sterft. Of dat je nierfalen hebt. Jarenlang twee of drie keer week urenlang aan een dialyseapparaat ligt. Tot je daar naar verloop van tijd zo ziek van bent dat je besluit er mee te stoppen om binnen een week te sterven.
Dus zeg ik; dat je uiteindelijk toch ergens aan moet doodgaan. Er werd even heel boos naar me gekeken.
Ook A keek me aan en zei: Daar heb je gelijk in maar dat wil ik nu even niet horen.
Dat kan ik voorstellen, was mijn reactie.

En kwartjes vallen altijd als ze zijn gevallen.

Op het ogenblik lees ik het boek 'Outwitting the devil' van Napoleon Hill en hij laat de duivel het volgende zeggen.
'The desire for self-expression is inborn in people. The motive behind the habit is to attract the attention of others and to impress them favorably. Actually it has just the opposite effect. When the self-invited speaker attracts attention, it usually is unfavorable.'

Met groeten Ton

P.S. Volgens de duivel doet hij veel werk in de georganiseerde misdaa uh, religies. Zeer leeswaardig boekje dus.








woensdag 18 december 2013

87

zou ze vandaag zijn geworden.


Vijf maanden na haar dood begint mijn moeder in mijn gedachten weer mijn moeder te worden. De vepleeghuisdagen zijn gewist, de aftakeling is een boze droom en het grote niets waar ze uiteindelijk uit bestond lijkt makkelijker te vergeten dan ik had gedacht.
Deze foto is gemaakt op mijn verjaardag in 2007 en ze heeft Egbert op schoot die dan net drie maanden oud is. Ze begint hier al wat vergeetachtig te worden en is verwonderd, bijna kinderlijk blij.

De hele dag hoop ik op een teken maar heb niets gezien wat onverklaarbaar is. Wel weet ik dat het haar goedkeuring zou hebben als ze mijn houtopslag zou zien. Ik zeg altijd van mezelf dat ik het ongeduld van mijn vader heb maar met alle uren die ik inmiddels aan die vijf kuub hout heb besteed kan ik alleen maar tot de conclusie komen dat ik toch behoorlijk geduldig ben.



Met groeten Ton

dinsdag 17 december 2013

Ik?

Ga je morgen mee naar een workshop kerstliederen zingen?

Tja, na het succesvolle concert van afgelopen zaterdag kreeg ik direct last van mijn arrogantie.
Ik? Naar zo'n beginners workshop? Daar ben ik al ver voorbij.
Al na een minuutje hoorde ik dat mezelf denken.
Misschien is het gewoon leuk. Ga je anders hout klieven of zo? Of gewoon op de bank hangen. Wellicht ontmoet je er een goede bas voor Nootzaak.

Dus antwoordde ik zus: Ja, ik ga mee.
Dan kom ik je om tien uur ophalen zei ze. Het begint om half elf maar ik wil wel op tijd zijn want het is misschien wel hartstikke druk.

Vijf over tien stonden we in de muziekschool waar inmiddels een echtpaar stond te wachten.
U komt voor de workshop, vroeg de dame.
Ja,
Dan zijn we in ieder geval in aantal verdubbeld vergeleken met vorig jaar.
Maar daar zou het bij blijven.

Wat jammer dat er zo weinig mensen op afkomen. De prijs - € 3,50 inclusief koffie - hoeft toch geen belemmering te zijn.
Claudia Leek, een 24 jarige frisse enthousiaste meid leerde ons de beginselen van de ademhaling. Daarna wat inzing oefeningen en toen door naar het lied: Jingle bell rock.
Eerst één- maar al ras tweestemmig. Ongedwongen hebben we anderhalf uur met plezier gezongen.

En heb ik wat geleerd? Natuurlijk, o.a dat Jingle bell rock is geschreven door Neil Diamond.

Voor volgend jaar ga ik reclame maken.


Met groet Ton






zondag 15 december 2013

Mooie schoenen.

Wat is nu het leukste van het geven van een kerstconcert? Er is een uitspraak die zegt dat de weg belangrijker is dan het doel. Tja, ik denk dat dat ook zo is maar.....
Maanden hebben we dezelfde liederen gezongen en ook al hebben we daar plezier aan beleefd. Het geven van een concert geeft toch ook wel veel voldoening.
Het publiek heeft genoten en we kregen mooie complimenten. En wat dan helemaal leuk is dat je die complimenten krijgt van mensen die je bekend zijn. Want het volledige publiek bestond uit familie, vrienden, kennissen, collega's, buren etc.

Ook al is dit de derde keer dat ik de kerstliederen bij Nootzaak zing heb ik tijdens de repetities, ook dit jaar weer, nieuwe dingen geleerd. Opnieuw kwam ik fouten tegen die ik vorig jaar beslist niet heb gemerkt, terwijl ik muzikaal ben en noten kan lezen.

Tijdens het concert gebeurde het volgende.
In het lied Lullabye moet ik als bariton na de tenor inzetten. Maar omdat ik even niet oplette was de tenor reeds begonnen en mis ik mijn inzet. Oeps, dacht ik slechts. Waar kan ik nu het best inzetten zodat het lijkt alsof het zo hoort? Geen paniek maar gewoon een constatering en zonder probleem pak ik de draad op. Maar ook de andere zangers bleven kalm en niemand in het publiek heeft er iets van gemerkt.
Ook daar ben ik/ zijn wij gegroeid.

Tijdens de nabespreking onder het genot van een drankje en hapje konden we onze verhalen en ervaringen van de avond kwijt. Toch kwam pas nadat ik in bed lag en het even helemaal stil werd voor mij het leukste naar boven: dat twee mensen uit Den Haag kwamen rijden om ons te horen zingen.

Met groeten Ton

woensdag 11 december 2013

Misschien wel juist omdat het niet elke dag zo is

Met Spanje als tweede land komt het weer in Nederland doorgaans als slechtste uit de bus.

In het zuiden is het in de winter minstens een uur langer licht en schijnt de zon vaker en krachtiger. Kom er maar eens om, hier. De spreekwoordelijke 'donkere dagen voor de kerst' zijn berucht.
Maar vandaag en gisteren was het heerlijk. Weliswaar duurt het maar een paar uur maar dan heb je ook wel wat.
Windstil, frisse lucht, helder blauwe hemel. Dat alles deed mijn pas vertragen en uiteindelijk liep ik een beetje te slenteren met Egbert door een prachtig park terwijl het zonnetje heerlijk op mijn gezicht prikte.




Wonderlijk genoeg; geen mens te zien.
Een meer dan welkome onderbreking van het haardhout zagen en klieven maar dat is met dit weer eigenlijk ook geen straf.

Met groeten Ton

maandag 9 december 2013

Morgen

Zeg, uh, denk je dat je genoeg hout hebt?
Hoezo? Want er zit altijd iets onder een schijnbaar onschuldige vraag.
Zou je dan de auto willen schoonmaken?

Het doet Rick toch een beetje zeer dat onze 13 jaar oude, trouwe Jimny naar vochtig bos ruikt en vol zit met vegen van modder en strepen met groene algen.
En ja, ik ben een beetje klaar met sprokkelen. Op eigen erf ligt inmiddels een kuub of 7 en bij de buren nog eens 5. Genoeg om een flinke winter door te komen.

Maar omdat het vandaag zulk mooi weer was en ik gisteren een stevige zaagbok heb gemaakt, ben ik begonnen met zagen en klieven van het hout dat in de voortuin lag.
En daar is ie ook heel blij mee want dat was zijn tweede wens.

Met groet Ton




donderdag 5 december 2013

En dan moet de Sint nog komen

Da's een tijd geleden. Eindelijk weer eens een dag waarin ik gelukkig was van kleine dingen.

Heerlijk geslapen op ons verbrede bed met traagschuim topmatras.

Vanmorgen een stormachtige wandeling gemaakt met een vriendin en drie honden. Daarna lekker koffie gedronken en een heerlijke grote punt appelkruimeltaart gegeten.

Genoten van de warmte die van het gedroogde haardhout komt dat ik heb gekregen van hoveniersbedrijf Binnen de Hagen.

Rick die vanwege de storm twee uur eerder thuis was.

Van een beker glühwein.

En de inspiratie die ik opdoe van het boek Outwitting the devil van Napoleon Hill.

Van zuurkool met worst.

En als klap op de vuurpijl: vanavond zingen met mannenkoor Blair waar ook de Sint nog schijnt langs te komen.


Met groeten Ton












zondag 1 december 2013

En gelijk had ze

Een van mijn medewerkers wordt vijftig en geeft en feest. Wil je mee?

Natuurlijk wil ik dat want voor een avondje in een kroeg ben ik wel te porren. Dus stond ik gisteravond in Midwoud met een biertje in mijn hand gezellig te kletsen. Maar na een tijdje kreeg ik pijn in mijn onderarm. Ik drukte wat op een spier en ja, die voelde wat onprettig. Dat kon toch niet van het vasthouden van een biertje zijn? Het duurde even voordat het kwartje viel en me realiseerde dat het erger had kunnen zijn.

Sinds een paar weken slapen we op zolder. Het is daar namelijk zo prettig dat we het nadeel van een smal bed op de koop toe leken te willen nemen.
Toch slaap ik minder prettig in dit bed, zei Rick op een ochtend.
Tijd voor actie.
Maar het  trapgat is te smal om er een breder bed doorheen te persen. Trouwens het té kleine bed moest al naar zolder voordat de trap werd geplaatst. Dus zitten we vast aan de twijfelaar.
Maar ik ben niet voor één trapgat te vangen.
Dus bestelde ik een stuk schuimrubber om tussen bed en muur te zetten en kocht een opdekmatras om de naad weg te werken. Gister kon ik het schuimrubber ophalen.
Ik ga even op de fiets naar Alkmaar hoor, riep ik naar Rick en weg was ik.
Maar dat viel me vies tegen. Een stuk matras van 20 bij 55 bij 200 centimeter is best wel groot, zwaar en onhandig. En vijf kilometer fietsen lijkt dan heeeeeeel lang.
Ik was al drie keer gestopt om het pakket van linker- naar rechterhand te wisselen toen ik achter me de stem van een buurvrouw hoorde. "Maar jongen dat is toch niet te doen zo. Vanavond kan je niet slapen van de pijn in je armen."
Ze haalde twee paar snelbinders uit haar tas een maakte de achterkant van het matras aan mijn fiets vast. "Zo, nu hoef je alleen de voorkant maar te dragen."
En zonder problemen reden we samen naar huis.

Met groeten Ton