Toen ik de houten achtbaan van Joris en de Draak zag staan dacht ik 'beslist niet' om vervolgens te realiseren dat ik met die gedachte wel eens een heel saaie dag zou kunnen gaan beleven.
Dus op de vraag wie gaat er mee? Zei ik ja.
Was het vreselijk? Ja en was het leuk? Ja.
Alle zintuigen zijn weer eens flink op de proef gesteld. Want ook al moest ik regelmatig mijn gedachten tot de orde roepen en zeggen ' Dit is gewoon veilig' of ' Wanneer hoor je nou van een ongeluk in de Efteling?' het angst gevoel bleef terugkomen. Het lichaam bleef 'gevaar' schreeuwen, niet zo gek als dat volledig door elkaar wordt geschud, ondersteboven hangt of in een gat valt.
Maar wat heb ik genoten. Ik voelde me soms net een klein kind en heb alle attracties gedaan.
Het bijzonder mooie weer, het geringe aantal bezoekers en de bijzondere gebouwen zorgden voor een sprookjesachtige sfeer en hadden een bevreemdend effect op mij waardoor ik het gevoel had in het buitenland te zijn, in een andere tijd.
Dat effect werd nog eens extra versterkt doordat we steeds in zingen uitbarstten; It's gona look a lot like Christmas.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten