't Is weer zover

Meer dan 10 jaar geleden heb ik bij de gemeente een volkstuin aangevraagd. "Maar hij is al een jaar of 5 niet in gebruik dus er staat veel onkruid. Ga eerst maar eens kijken. Als u er niet van schrikt  mag u hem de eerste twee jaar voor niets hebben."

De tuin was volledig overwoekerd met kweekgras, zevenblad en bramen dat de moed me in de schoenen zonk. Toch was er één ding dat mijn enthousiasme wekte. Er stonden 5 gigantische zwarte bessen struiken afgeladen vol met bessen.

Ik heb de gemeente ambtenaar gebeld om te zeggen dat ik de tuin niet wilde hebben maar of het een probleem was als ik de bessen plukte. Geen bezwaar.

Ik werkte namelijk als kok in een verzorgingshuis in Egmond aan Zee en het leek me leuk om voor de bewoners een nagerecht te maken met zwarte bessen saus. Alleen had ik geen zin om die allemaal zelf te plukken. Nu woonde en werkten in dat huis een aantal religieuze vrouwen. Ik heb hen gevraagd of  'een paar oude bessen me wilden helpen met het plukken van zwarte bessen.' Dat wilden ze graag en op een avond hebben we al de struiken leeggeplukt.
De nonnen blij, bewoners blij en ik het meest want ik ben gek op zwarte bessen en er bleef natuurlijk wat voor mij over.

In mijn eigen groentetuin heb ik daarom als eerste een zwartebes neergezet maar daar kwam vorig jaar geen enkele vrucht aan en dit jaar 100. Erg lekker. Maar onvoldoende om jam te maken.

Nu woon ik in het leukste straatje van ons dorp en gisteravond kwam een buurman me vragen of ik zwarte bessen wilde. "Mijn vrouw zei dat jij jam maakt."
Nou graag, antwoordde ik en vanmiddag had ik, na het plukken, schoonmaken, koken en zeven, 30 potten jam in huis.

Met groeten Ton