Vandaag ouders gesproken waarvan een dochter zelfmoord heeft gepleegd.
Diepgravend en emotioneel gesprek.
Wat maakt toch dat iemand dit zichzelf aandoet? Meestal krijg je daar geen antwoord op.
Soms zijn er aanknopingspunten. In dit geval seksueel misbruik door een buurman. Je kunt trouwens nooit zeggen dat dát de reden is.
Maar uit eigen ervaring weet ik dat het zeer ingrijpend is. Je wordt er 'vreemd' door. Ik zie het in mijn eigen gedrag. Alles wat maar enigszins over dat onderwerp gaat laat, bij mij althans, nuancering verdwijnen.
Toen ze vertelden dat hun dochter naar aanleiding van het seksschandaal in de katholieke kerk zichzelf officieel had laten uitschrijven kon ik zeggen dat ik dat om dezelfde reden ook had gedaan.
Razend (één van die trekjes van me) word ik als er weer eens iets aan het licht komt in die club en men dat met de mantel der liefde bedekt of er vergoelijkend over spreekt.
Met groeten Ton.
1 opmerking:
Ik ben er stil van Ton ... Ik heb me uit de parochie laten uitschrijven, maar kan die laatste stap (nog) niet maken. Ik geloof, al doe ik er weinig mee. Maar naast mijn boosheid vanwege alles wat er fout is gegaan en nog gaat, is er ook mijn eigen geschiedenis.
Met het afscheid nemen van de kerk, verloochen ik in mijn ogen ook de keuzes die mijn overleden echtgenoot en ik wamen maakten voor ons huwelijk en de doop van onze kinderen. En zijn uitvaart ...
Een reactie posten