vrijdag 31 augustus 2012

Overboord.

Omdat de huisoppasser geen groenten uit onze tuin wilde oogsten viel er eergisteren veel te plukken.
Dat is natuurlijk heel leuk. Een nadeel is dat de courgette gigantisch was geworden en de sperzieboontje een beetje te dik.

Er, na 18 jaar samen met Rick, nog steeds dingen zijn waar ik me over kan verbazen.

Ik nog steeds leef met ideeën van mijn ouders.

Toen ik de sperzieboontjes ging plukken vond ik ze wel heel dik geworden. De zaadjes zijn dan al te groot en de dop een beetje vlezig. Ik wilde ze eigenlijk niet meer gebruiken want ze zijn dan niet meer zo lekker. Maar ja, ik ben zuinig en een paar van die dikke bonen kunnen nog wel in de sla.

" Wat heerlijk" zei Rick, toen we zaten te eten.
Wat is er dan precies lekker?
Nou die boontjes, lekker dik. Je hebt dan echt iets om op te kauwen.

Soms is het heerlijk om weer eens met nieuwe ogen naar een oud ding te kijken. Want ook ik vond ze lekker.

Ik kijk nog steeds eerst naar links een rechts voordat ik oversteek. Maar dat is dan ook nog een waardevolle les van mijn ouders.
Maar dat van die dikke sperziebonen.... dat kan vanaf nu overboord.

Met groeten Ton


Gedachten lezen

Toen ik vanmorgen na het spinnen naar huis fietste haalde ik iemand in. Iemand waarmee ik, laten we zeggen, verbonden ben door de bloedband.

Ik zal schrijven hoe het gesprek ging. Tussen de haakjes mijn gedachten tijdens het gesprekje dat ik open.

Goede morgen. Lekker gesport? (Goed dat hij is gaan sporten)
Ja hoor.
Je hebt flink je best gedaan want je zweet nog na.
Ja. Daarom douche ik ook altijd thuis. (Wat smerig om zo bezweet naar huis te gaan) Anders zit ik thuis nog na te zweten. ( O ja, dat kan ook nog. Misschien nodigt hij me wel uit voor een bakkie koffie) Ik ga naar mijn vader op de koffie.
Een prettige dag en tot ziens. (Waar komt die opmerking over zijn vader nou ineens vandaan?)
Doei. (Wat en hork)

Eigenlijk ben ik boos en teleurgesteld. Maar al verder fietsend begon het een beetje te dagen.

Mijn god. Als je zulke gedachten hebt gaat iemand jou echt niet uitnodigen hoor. Ook al verwacht je dat. Het is wel duidelijk dat je negativiteit zat uit te stralen en die ander heeft dat heus wel in de gaten.
Dus die opmerking: "Ik ga koffie drinken bij mijn vader" komt helemaal niet zomaar uit de lucht vallen, die is het antwoord op je gedachten. En die hork ben je zelf.

Zal weer een beetje op de interne conversatie letten.

Met groeten Ton









donderdag 30 augustus 2012

Problemen zijn om opgelost te worden

"Ach meneer dan raad ik u een pocket card reader aan, dan heeft u geen kabeltje nodig."
Voor 9 euro 90 kan ik weer foto's opladen

Toen we eergisteren Egbert gingen ophalen zei zijn oppas bazin een beetje besmuikt.
"Hij heeft een kale plek op zijn zakje"
Gerti, wij kijken daar nooit naar, grapte ik.
Ze kreeg een rood hoofd en stotterde "Ik ook niet hoor maar hij bijt en krabt daar steeds en daarom ging ik daar kijken."

Dus zat ik gisteren met geïrriteerd krabbende en bijtende hond bij de dierenarts.
"Ik kan geen directe oorzaak vinden. Heeft hij misschien stress?"
Nou eh, nee maar hij is de afgelopen week bij een oppas baasje geweest.

Een weekje smeren met een zalfje en als hij niet stop met krabben dan ook nog een kap op.

 
Gelukkig laat hij zich eenvoudig insmeren en lijkt het al beter te worden.


Dan zijn er twee problemen opgelost maar wat ga ik nu zeggen tegen de oppas bazin?

Met groeten Ton





woensdag 29 augustus 2012

Achter gebleven

Het is beslist een voorrecht om zo vaak naar Spanje te kunnen reizen als ik doe.

Maar het geeft ook wel eens het gevoel een soort reizend circus te zijn. Dat neem ik met plezier op de koop toe maar moet wel het hoofd erbij houden.

Toen we vorige week in Los Zuecos waren en we werden uitgenodigd om bij vrienden 'een verkwikkende duik' in het zwembad te maken bleek mijn nieuwe zwembroek toch in Nederland te liggen. Ik dacht echt dat hij in Spanje zou moeten zijn.
Het gebeurt inmiddels redelijk vaak dat er wordt geroepen 'Ton waar is mijn lievelingsshirt? '  of 'Rick weet jij of die teenslippers in Spanje staan?' Ook zijn we eens de opladers vergeten  mee te nemen naar Spanje. Telefoon is dan niet zo'n probleem maar die van de laptop is toch wat lastig.

Via de IPad kan ik geen foto's op mijn blog zetten en dat vind ik best wel jammer als we in Spanje zijn.
Dus vandaag weer lekker thuis heb ik foto's gemaakt van de kippen, het Timmerdorp en de grote hoeveelheid groenten in de groentetuin.

Alleen nog even op de laptop zetten en een blog schrijven.

Tja, ik denk dat het stekkertje nog in Spanje ligt.

Dus......een maand lang geen foto's in dit circus.


Met  groeten Ton



maandag 27 augustus 2012

We hebben geen klagen

Tja, d'r word nog wel eens geklaagd over de Spaanse mentaliteit.

Maar waar wordt niet geklaagd.
Sommige mensen klagen altijd, anderen soms en een enkeling nooit.

Ik klaag soms maar.... heb ik een slechte bui dan klaag ik over alles.

We willen nog graag een pergola. Eenzelfde zoals we al hebben op het terras. Gemaakt van ijzer.
Nu waren er veel zaken gesloten vanwege de vakantie maar vandaag, op onze laatste dag hier, zijn we naar de firma Tejeiro gegaan.


Men vind het altijd leuk als we Spaans spreken. Zelfs als is het steenkolen.
Uitgelegd wat we willen hebben. Soms met armen en benen en als we er helemaal niet uitkwamen schakelde de man over op Oxford English.
"Ik weet dat het snel is maar we gaan morgen terug naar Nederland. Is het mogelijk dat u vandaag komt opmeten?"
Geen probleem ik ben er om zes uur, misschien half zeven.

" Ja , dat zeggen ze allemaal hier", hoor ik in gedachten een paar Nederlandse bekenden zeggen.
"Ik zou er maar niet op rekenen dat ie er voor zeven is, als ie al komt."

Tien over zes was ie d'r. Mat alles keurig op. Stelde vragen over zaken waar wij niet aan dachten, vroeg ons mailadres en morgen hebben we een offerte in huis.

En waarom zou ik daaraan twijfelen?


Met groeten Ton

zondag 26 augustus 2012

Morgenster

Een huis in Spanje voelt hetzelfde als een huis in Nederland. Het is je thuis, alleen ziet het er anders uit.

Ik wil nog wel eens wakker zijn om een uur of zes. In Nederland blijf ik dan meestal gewoon een beetje doezelen. Maar omdat het er in Spanje iets anders uitziet  ga ik hier mijn bed uit. Dat is ook aantrekkelijker dan in Nederland want de nacht temperatuur ligt -nu- op een graad of 27. Dat is bijna net zo warm als onder een dekbed.
Dus wat let mij om, bijna geheel bloot, naar buiten te gaan met mijn IPad met Night Sky Lite app en lekker naar de sterren te kijken. Ruimte genoeg en lekker donker. Op de achtergrond het geluid van een kraaiende haan.

Nu vind ik het heelal best wel interessant maar weet er geen drol vanaf. Nu ook nog niet maar weet nu wel dat Venus en Jupiter gewoon zichtbaar zijn met het blote oog. Ook Castor en Pollux heb ik gezien. Volgend jaar maar zorgen dat we hier zijn als de aarde door de Perseidenbaan gaat. Lijkt me een mooi schouwspel.
Inmiddels is het licht op de planeten uit, komt onze eigen ster boven de bergen uit en hoor ik het rolluik omhoog gaan. 

Tijd voor ontbijt.


Met groeten Ton





zaterdag 25 augustus 2012

Invloed van de zee


Er zijn van die dingen waar je van te voren niet aan denkt en achteraf eigenlijk wel weet.

Toen we het stuk grond kochten van Casa Los Zuecos, hebben we aan veel dingen gedacht. 
Het ligt mooi hoog op een berg, lekker tussen de olijven, druiven en advocado's. Hebben een prachtig uitzicht over de middelandse zee. Slechts aan een kant buren. En omdat het hoger ligt is het ook wat koeler. Tenslotte is een algemene regel dat per 100 meter stijging de temperatuur een graad daalt. Dat is ook waarom veel Spanjaarden uit Madrid en Barcelona een huisje in de bergen hebben.

Nu we het huis inmiddels zes jaar bewonen kom je toch zaken tegen die er anders uitzien dan eerder verwacht of gedacht.
De wind kan behoorlijk tekeer gaan. Voor Rick geen probleem maar ik ben niet zo'n wind liefhebber.
De temperaturen dalen inderdaad met het stijgen maar in het binnenland geldt dat voornamelijk in de winter. In de zomer is het bovenop de berg juist warmer dan aan zee. Gelukkig is er dan weer wel een windje en de luchtvochtigheid ligt lager.
Aan zee is het beduidend koeler maar klammer.

Koelte komt van zee. Soms in de vorm van mist.

Tja dat is niet zo verwonderlijk Tonnie. Je komt toch van de kust? Dan weet je toch dat de zee een temperende invloed heeft?
Ja, maar dat heb ik niet bedacht in het uiterste zuiden van Europa.

Toen we een paar dagen geleden naar het Festival de las tres Culturas gingen was het  boven in Frigiliana meer dan 30 graden. Toen we later het dal inreden koelde het heerlijk af naar een graad of 25. Een temperatuur waar je heerlijk bij kan slapen. Maar toen we later op onze 500 meter hoge berg kwamen was het daar nog steeds 31graden. 

Gelukkig is er airco aanwezig dus kunnen we het lekker laten afkoelen.


Met groeten Ton

vrijdag 24 augustus 2012

Zomerrust

Tja. Waar moet ik het over hebben vandaag?

Dat de tuin in zomerrust is en er nauwelijks zaken zijn waar ik me mee hoef te bemoeien?
Dat het lekker warm is.  Dat er een jacuzzi tot onze beschikking staat waar ik wel 10 keer per dag in zit? Of dat we gisteravond heerlijk hebben gegeten tijdens het Festival de las tres culturas in Frigiliana? Dat we het mooiste tafeltje kregen zodat we prachtig zicht hadden op het culturele gebeuren?
Is het leuk om te weten dat tuincentrum El Ingenio tot wel 80% korting geeft op ongeveer het hele assortiment? Niet als je weet dat ze failliet zijn. 
Of dat er planten zijn doodgegaan omdat er te weinig druk op het systeem staat?
Dat er voor het eerst een yucca bloeit in de tuin en dat die inmiddels zo groot is dat de Zuecos niet meer te zien zijn?

Laat ik het dan maar zeggen: we hebben het meer dan 'gewoon' naar onze zin.

Met groeten Ton


woensdag 22 augustus 2012

Mannelijke plant?

Courgettes.

Ze zijn er in soorten maar.... als je een plant koopt, koop je de gewone groene. En die laat je dan lekker groot worden want dan heb je tenminste wat. Dit in tegenstelling tot de zuidelijke landen waar je courgettes niet groter koopt dan een centimeter of 15.

Ik ben heel erg in mijn  nopjes met mijn plant want hij geeft veel en  mooie vruchten.

Kwam mijn zus vorige week langs om de groentetuin te bewonderen.
Wat is dat voor plant naast die courgette?
Dat is ook een courgette maar die doet niets.
Nee, ik zie ook niet van die vruchtbeginsels onder de bloemen. Raar.
Zou ie onvruchtbaar zijn, of is het een mannelijke plant?
Volgens mij is er maar een soort. Maar ik heb hem gekregen van de buren en die zaaien ze zelf. Ik weet het niet.

Ik had hem, met mijn geduld al opgegeven (ik leer het nooit)
Maar vanmorgen tijdens de oogst ging ik hem toch nog maar eens goed bekijken.



Het hele zooitje gaat naar mijn zus, want we reizen af naar Los Zuecos.

Neef met vriendin passen op huis en kippen.
Niet op de tuin want: "Ik ga liever naar Appie. Da's makkelijker en er zitten geen beestjes op".

Ook goed.


Met groeten Ton

dinsdag 21 augustus 2012

Niet alleen Piet Ekel is dood


De laatste weken gebeurt er eigenlijk helemaal niks in mijn leven waar ik nu echt blij van word.
En... er niets aan de hand. Ik doe van alles maar toch. Het hoofd zit vol met gedachten rommel. Lezen doe ik nagenoeg niet en met de sudokus heb ik steeds hulp nodig.

Kreeg ik gisteren een link toegestuurd door Anne van Dos Cortados: soChicken.
Een website over geluk.
In, voor alles wat mij inspireert, heb ik daar even flink in gestruind. 

Om gelukkig te zijn geeft hij 5 tips. Een ervan is om eenvoudig te leven.

Direct dacht ik aan een krantenbericht dat ik wel 30 jaar geleden heb gelezen. Barbra Streisand ging eenvoudiger leven en zou 3 van haar 8 huizen verkopen. Wat een gelul dacht ik toen.
Nu denk ik dat ze haar tijd vooruit was.

Eenvoudig leven is er ook voor zorgen dat je huis en omgeving ordelijk zijn. Geen opgestapelde rotzooi. Dat geeft onrust omdat er iets mee moet gebeuren.

Ja.... en dan kijk ik eens om me heen.



Ik zie een prachtig rood ligbed staan dat verstevigd moet worden. Het bureaublad dat uit de kamer komt en er, heel onhandig, voor zorgt dat ik niet in de kasten kan komen. Dan nog een hele stapel plexiglas dat ik ga gebruiken om een broeikas te maken. Het ligbed waar Rick altijd op ligt te zonnen en die ik elke keer dat ik het oventje nodig heb aan de kant moet zetten.
Kortom: dit is niet zorgeloos eenvoudig maar zorgt voor een berg aan irritatie. En ben je geïrriteerd, kan je niet gelukkig zijn.

Dus ben ik vanmiddag begonnen met het wegbrengen van oud ijzer, inclusief het rode ligbed waar ik al twee uur aan had gesleuteld. Geschat gewicht 100kilo.
Oude tijdschriften. 150 kilo
Ook is mijn grijze container gevuld met Malle Pietje spullen waarvan ik dacht ze te gaan gebruiken maar er op zijn minst al 10 jaar staan.

Weg met de troep.

Na de vakantie verder want de zolder moet ook nog




Met groeten Ton











maandag 20 augustus 2012

Hij doet ut

Er hoeft niet altijd een kalfje te verdrinken voordat de put wordt gedempt.

Na 6 keer, twee uur bramen plukken was ik het vanmiddag na een uur meer dan zat en ben naar huis gegaan.

Toen ik door Egmond naar huis fietste kwam ik een vriendin tegen. Ze vertelde dat bij haar dochter brand had gewoed. Gelukkig was er slechts materiële schade want het gezin werd gealarmeerd door de rookmelder. "En ik zeg nu tegen iedereen dat ze een rookmelder moeten nemen. Hebben jullie er ook een?"
Ja, antwoordde ik, maar ik weet eigenlijk niet of hij nog wel goed werkt. Dat moet je elk jaar controleren. Ik ga dat bij thuiskomst meteen doen.

Gebruiksaanwijzing gelezen, de instructies opgevolgd. Hij functioneert.



Hij lijkt er blij van te kijken.

Met groeten Ton.

Prijs geven

De aarde is van niemand maar haar opbrengst is voor iedereen.

Ga je nog de sauna in Ton?
Nee ik ga zo bramenplukken.
Ik pluk ook al een paar jaren maar ik weet de goede plekjes niet en die Egmonders willen die ook niet prijsgeven. Zei een van de mannen.
En jij gaat hem dat zeker ook niet zeggen hè? Riep een ander.
Natuurlijk ga ik dat doen.  De aarde is tenslotte van niemand maar haar opbrengst voor  iedereen.
Daarbij komt dat er zoveel staat dat we dat zelfs met 1000 man niet geplukt krijgen vandaag.

Dus:  je gaat naar het strand van Egmond Binnen. Over de eerste kluft linksaf. Daar je fiets parkeren, na 500 meter staat aan de rechterkant een bankje. Ga rechts van het bankje het duin in. Je volgt een konijnen paadje en na 100 meter begin je maar te plukken.

Het kan nog tot de 30ste.

Met groeten Ton




zondag 19 augustus 2012

Malle Pietje recycleert



Vanmorgen om negen uur op de fiets naar het strand en omdat ik niet in de drukte wil zitten is het altijd nog een kwartier lopen voordat ik mijn handdoek uitrol. Maar dan heb je ook wel wat.


De dame ken ik niet maar ik had geen zin om op te staan om haar uit beeld te krijgen.


Om twaalf uur werd het te heet onder onze voeten en zijn we naar huis gegaan.
Als we later op de fiets rijden ligt er naast de weg een stretcher. Direct is de morgenster in mij wakker en stop.

Joh, die is iemand verloren, probeerde Rick nog.
Nou ik denk niet dat je dit ongemerkt verliest.
Hij mist wat onderdelen, zei ik, nadat ik hem wat beter had bekennen
Laat het dan maar liggen, Ton.
Nee, misschien kan ik er nog iets van gebruiken of is het te herstellen. En ik wil sowieso niet dat dit hier blijft liggen. Als het niet te repareren is doe ik het frame wel naar de buurman. Die handelt in oud ijzer.

Dus ik met een wat onhandig ding achter op mijn racefiets naar huis.
5 Kilometer is dan lang. Dus lazerde ie d'r halverwege af. Maar ik geef niet snel op.

Later thuis nog een rustig gekeken.
Het ding is echt niet vaker dan een keer gebruikt en ik hoop dat het niet duur was. Want het is een wankele constructie. De stof schiet steeds los van het frame. Daarom denk ik dat de eigenaar het bewust heeft verloren. Maar omdat ik als een echte Malle Pietje blij ben met, nagenoeg alles wat gratis is, ga ik het herstellen.

De stof zit nu bevestigd met ijzeren pennen die loslaten zo gauw er een beetje gewicht op komt. Wat overigens wel bijzonder is want volgens het etiket is het bed geschikt tot 110 kilo. Ik ga de stof vastzetten met nylondraad en dat hoeft dan maar 75 kilo te dragen.
Als dit lukt heb ik er, met slechts wat werk, een heerlijk bedje aan.

Met groeten Ton









zaterdag 18 augustus 2012

Dikke laag drek

We waren gewaarschuwd en dus tellen we voor twee.

Zeven uur vanmorgen opgestaan om Egbert's ronde te lopen voordat een overweldigende hitte zou toeslaan. Nou moet ik eerlijkerwijs wel zeggen dat hij er eigenlijk toen al geen zin meer in had want hij is niet van de warmte.
Ik daarentegen heb een heerlijk rondje gemaakt en als de baas blij is, is de hond dat ook.

Er was nogal wat sluierbewolking maar sinds de Polderbaan geopend is hebben we die bijna altijd. Condens strepen.


Maar als het echt warm is ben je blij met elke wolk.

Omdat het werkelijk volkomen windstil was kon ik een paar leuke foto's van het meertje maken.








En omdat ik op zulke momenten altijd wat filosofisch word.


Voor iedereen die het niet meer zitten. Hoe dik de laag drek ook is waar je doorheen moet......



Met warme groeten Ton




vrijdag 17 augustus 2012

Weggeven

We gaan vanavond uit eten en we nemen mee.....



Al tuinierend kom ik erachter wat er niet werkt. Een groot deel van de tuin is te donker voor groenten. Ook komt er zevenblad en haagwinde bij de buren vandaan onder het hek door.
Ik heb bedacht dat ik het kippenhok ga verplaatsen naar de donkere plek. De kippen krijgen dan de ochtendzon- komen ze misschien op tijd uit het nachthok- en kunnen ze het onkruid van de buren opvreten. Sowieso wil ik 5 kippen zodat ik ook eieren kan verkopen in het stalletje wat ik aan de weg wil hebben.
Op de plaats van het oude hok ontstaat dan ruimte voor leifruit en bessenstruiken. Dit komt het rendement ten goede.  

De geneugten van een groetetuin zitten voor een groot deel in het weggeven van 'overschotten'.
En omdat de sperziebonen als een gek groeien kon ik vandaag  wederom anderhalve kilo plukken.
En omdat het zo leuk is heb ik nog een nieuwe serie bonen gelegd. Als de nazomer mooi word kan ik
daar nog een goede oogst van verwachten.



Dus nemen we sperziebonen mee naar de vrienden waar we mee gaan eten. Dat kan nu nog want volgend jaar gaat het in mijn winkeltje.


Met groeten Ton

woensdag 15 augustus 2012

Vergelijken

Ik weet het: vergelijken heeft geen zin.

Mijn broer stierf heel plotseling. Mijn vader na een ziekbed van een week. Mijn andere broer na drie jaar aan kanker te hebben geleden. Mijn moeder is al 5 jaar aan het sterven.

Een snelle dood geeft een harde klap maar dat eindeloze afsterven. Dat steeds opnieuw wennen aan het nieuwe evenwicht dat altijd lager ligt dan het vorige tot er uiteindelijk niets anders te gewennen is dan aan het niets.
Het verwerken begint uiteindelijk toch pas na de dood.

De snelle dood heeft meer het effect van: we staan gezellig te kletsen waar op een geven moment de gesprekspartner een hardhoutenbalk op mijn achterhoofd slaat en zegt: O by the way, je broer is dood.
Het duurde even voordat ik weer bij zinnen was.

Bij de iets minder snelle dood gaf mijn gesprekspartner eerst een waarschuwing om vervolgens net zo hard te slaan maar ik was daarna iets eerder bij zinnen.

Bij de trage dood blijft mijn gesprekspartner, met plezier, steeds opnieuw slaan, gemiddeld iets minder hard misschien maar in totaal heb ik 100 keer meer moeten incasseren.

Ik weet het: vergelijken heeft geen zin.
Het zijn slechts mijn gedachten. Misschien wel heel egoïstische, want wil ik niet geconfronteerd worden met ellende en ziekte. Voor de stervende tellen wellicht totaal andere gedachten.

Met groeten Ton



dinsdag 14 augustus 2012

Garrique

Vandaag was ik in het duin voor de, inmiddels, wel bekende bramenpluk.



Omdat het plukken van bramen nogal eentonig is, is er voldoende tijd om de gedachten te laten gaan en om ineens te merken dat ik in Spanje zat.

Tijdens onze wandeling van Sevilla naar Santiago liepen we regelmatig door natuur die bestond uit lage stuiken waar er nogal wat doornen hadden. Garrique genaamd.

En waarom dacht ik daar aan? Omdat ik in het Nederlandse equivalent beland was. Duindoorm, rozenbottels, vlier, meidoorn, braam etc. Veel prikkers.




Maar leuk om ineens te bedenken dat overal op de wereld aangepaste vegetaties zijn die, weliswaar andere soorten bevatten maar wel een soortgelijke uitstraling hebben.


Met groeten Ton

maandag 13 augustus 2012

Vliegende muizen

Toen ik vorige week de container aan de weg zette voor de vakantie vierende buren lag er iets poezelig zwarts op het pad. Toen ik dichterbij kwam bewoog het zich: een piepklein vleermuisje.

Ik pakt het diertje op, dat zich direct aan mijn hand vastklampte. Ik kon het goed bestuderen. Het keek helder uit zijn oogjes en woog nagenoeg niets. Grote oren, zachte haartjes en een onwaarschijnlijk dun vlies tussen de vingers.

Ja wat doe je met zo'n nachtdier in de volle zomerzon? Het moest toch ergens vandaan komen en dan niet al te ver van de vindplaats. Ik keek om me heen en zette het beestje maar onder de overstekende rand van het fietsenschuurtje en ging naar huis.

Na een half uur ging ik toch nog even kijken of het beestje weg was of misschien weer op de grond lag. Het hing nog keurig onder het schuurtje. 
Ineens hoorde ik gepiep, het leek op dat van muizen. Ik keek om me heen en lokaliseerde het geluid. Dat kwam onder een plank vandaan die tegen de muur van het huis was bevestigd. Toen ik onder de plank probeerde te kijken zag ik een hele rij piepkleine zwarte kopjes.


Ik plukte het gevallen exemplaar onder de schuur vandaan en zette hem vlakbij de plank op de muur waar het gepiep vandaan kwam. Hij kroop als een speer onder de plank en het gepiep stopte.

Toen ik de buurvrouw vamorgen vertelde van de vleermuizen regeerde ze zichtbaar enthousiast, zeg maar, opgelucht. " We hoorden steeds gepiep en dachten aan muizen. Zeker ook omdat er van die muizenkeuteltjes op het raamkozijn liggen. Mijn man heeft er al verschillende keren een muizenval gezet maar er zat nooit iets in. Verklaarbaar nu".


Ik hoop al jaren dat er zwaluwen onder mijn dakrand gaan nestelen, zowel in Spanje als hier, maar Rick vind dat maar niets vanwege al de poep.
Vleermuizen zou ik ook geweldig vinden en dat vind genade in de ogen van mijn man. 
Dus ga ik een mooie plank op de muur maken.

Met groeten Ton




zondag 12 augustus 2012

Voorspel

Het is leuk om blogs te lezen van Nederlanders in Spanje.
Toch is er ook een nadeel aan. Als ik al die verhalen lees kan ik eigenlijk niet wachten tot ik er ook weer naar toe mag.

Wat dit gevoel nog versterkte is dat we afgelopen week de meest enthousiaste gasten ooit, in Los Zuecos hadden.
Ze mailden ons zelfs een paar keer om te zeggen hoezeer ze genoten van de rust, het uitzicht, het huis, de jacuzzi, de buren en bovenal de gastvrije ontvangst door onze nieuwe beheerders: Remco en André van B&B La Perla de Frigiliana.


Nu gaan we de 22ste heen en om de tussentijd een beetje  te veraangenamen lees ik dan maar weer eens mijn Mediteraanse tuinbijbel door. Heerlijk onder de parasol met een glas sangria en olijven, wat lezen, bladeren en mijmeren. Vervolgens nog wat opzoeken op internet zodat ik, wat later in het jaar, met nieuwe inzichten en ideeën in de tuin aan de slag kan als de temperaturen weer een beetje genormaliseerd zijn.

Met groeten Ton

vrijdag 10 augustus 2012

Eindelijk rust

Gasten en versche visch blijven niet lang frisch.

Na twee en een halve week is Okkie terug naar zijn baasjes en is de rust in Huize avondrood wedergekeerd.

Okkie is een reuze aanhankelijk en enthousiast hondje maar een beetje een ongeleid projectiel.
Totaal anders dan Egbert en wij, die nogal van rust houden.


In plaats van een paar ogen staren er nu twee naar de, met mogelijkerwijze met eten gevulde pannen. Jammer guys maar het is jam.

Dan toch maar liever wat graven in de groentetuin.

De slakken uit de vijver dienden als bijvoeding. Ze zijn echt heerlijk knapperig en die lodenrand is reuze handig om er weer uit te komen.



Aan het vliegengordijn trekken is ook leuk.


Ook de kippen hebben de grootst mogelijke interesse. Dus toen de dames even los mochten had Okkie er ook subiet een tussen de tanden en moest ik snel ingrijpen. De veren vlogen in het rond maar de kip heeft het er levend van afgebracht. Okkie trouwens ook.




Maar hij mag de volgende vakantie weer komen.

Met groeten Ton



donderdag 9 augustus 2012

Spaanse mentaliteit

Het was vandaag weer eens een ouderwetse ruilhandeldag.

Naar aanleiding van mijn FB bericht van de geoogste groente schreef een vriendin: " Ruilen? Ik heb bietjes en andijvie".

Vandaag met een vriend afgesproken om bramen te gaan plukken. Maar ik moest eerst naar mijn Spaanse tandarts. Het bleek een ander te zijn, een Madrileense.
Waar is Laya? vroeg ik haar.
Die is op bakantie in Mennorca. Maar ik werk ook ier.
Als antwoord op mijn vraag of ze het hier naar haar zin had kreeg ik dit:
"Iek vind het hier leuk. Mensen zijn aardig. In Espanja mentaliteit is niet goed. Mensen wil niet werken, alleen zwart. En als ik heb veel tomaten, dan krijg jij die, ik krijg dan gratis knippen. Is slecht voor economie."

Toen mijn vriend kwam had ie een emmer met valappels voor me mee om appelmoes te maken. Na het plukken ruilde ik snel wat sperziebonen voor bietjes met mijn vriendin. Vervolgens kreeg mijn vriend nog een rode kool mee.

En misschien slecht voor de economie maar we waren er alle drie blij van. 

We leken wel Spanjaarden. Al lijkt het me beter dat ik dat niet tegen Mercedes ga zeggen.

Met groeten Ton


woensdag 8 augustus 2012

Invloed

De laatste jaren pluk ik steeds bramen, op een plek waar ik ook met mijn ouders plukte.

En het is bijzonder om te ervaren hoeveel van de dingen die ouders hun kinderen leren, diep verzonken blijken.

Vorige week heb ik samen met mijn zus geplukt en uiteraard praat je dan over allerlei zaken.

Elke keer als ik een braam uit mijn handen laat vallen voel ik me schuldig. Alsof ik de natuur niet respecteer. Zei ze. Ik moet die braam dan oprapen, ook al duurt het eindeloos.
Nou, heb je er wel eens aan gedacht dat, dat van je vader afkomstig zou kunnen zijn? Bracht ik in. Ik herinner me dat hij zei dat het zonde was om zoiets te verspillen. Dat de schepping dat niet voor niets heeft gemaakt en dat je dankbaar moest zijn met wat de aarde voortbracht.
Als ik er een paar laat vallen heb ik hetzelfde gevoel als jij maar ik laat ze nu wel liggen. Het duurt langer om die ene op te pakken dan om 10 andere te plukken maar ik bedank  de natuur wel voor de overdaad. Dat laatste is dan waarschijnlijk om mijn schuldgevoel te verminderen.

Hoe maak jij jam? vroeg ik haar even later.

Ik was en kook de vruchten, roer ze fijn, voeg de suiker toe en als het weer kookt giet ik het in potjes. Zo klaar.
Vroeger zeefde ik alle pitjes eruit, net als mam, maar een vriendin doet dat allemaal niet en het valt best wel mee met die pitten hoor.

Maar in gedachten hoor ik slechts mijn moeder: "Bramenjam met pitjes is van luie huisvrouwen en die pitjes gaan altijd onder je gebit zitten".

Dus was ik de bramen zorgvuldig. Ben wel iets makkelijker dan haar en over een takje of blaadje maak ik me geen zorgen. Maar de pitjes zeef ik er uit.
Wel voeg ik een paar handjes mooie bramen toe die ik apart kook en heel laat. Daar zitten dan natuurlijk wel pitjes in maar ik heb dan ook geen kunstgebit.

Morgen ga ik met een vriend bramen plukken. Zal aan hem vragen wat zijn ervaringen zijn in deze.


Met groeten Ton

maandag 6 augustus 2012

Ik bun zunig

We hebben nooit gedoe over geld.

Nou? Soms is er wel iets.
Rick is zuinig maar ik ben krenterig en heb last van ' verkeerde zuinigheid' zoals mijn vader dat noemde.

Vorige week nog twee licht snoeren gekocht die ik vandaag heb bevestigd. Dat ging niet helemaal van een leien dakje.
Ik had alles keurig voorbereid zodat Rick me kon helpen als hij thuiskwam. Als ik een gat boor houdt hij de stofzuiger d'r bij zodat het niet zo stoffig wordt. Dat zou mij nou weer niet zoveel uitmaken maar Rick is daar wat preciezer in.
Dus na het diner direct de boormachine gepakt om het varkentje even te wassen.
Het eerste gat ging goed maar de tweede werd ongeveer twee keer te wijd en maar een halve centimeter diep. Wat ik ook deed de boor ging niet verder de muur in.
Mijn geduld raakt dan al aardig uitgeput en als Rick ook nog iets gaat mompelen over een nieuw boortje wordt ik helemaal geïrriteerd.
"Het is een bijdrage, geen kritiek"
Bozig ga ik de andere gaten boren maar ook dat wordt geen succes.

Rick gaat naar de kapster en ik? Ik begin tegen mezelf te spreken.
Wat maakt je nu zo boos? Waarom luister je niet naar Rick? Wil je het zelf uitvinden en wijzer lijken? Of gelijk hebben?

 Het meest boos ben ik over het feit dat ik niet leer van mijn vorige ervaringen. Ik weet dat ik zuinig ben en weiger om iets nieuws aan te schaffen waarvan ik denk dat het onzin is. BETONBORENKUNNENJARENMEEOMDATIKZENAUWELIJKSGEBRUIK.
Dus geef ik me over en ga naar de KARWEI voor een nieuwe boor. Als Rick thuiskomt sta ik al klaar en in twee minuten heb ik 6 gaten geboord. Afgezien van het eerdere geknoei zijn het mooie gaten geworden.
En het mooie van Rick: die haalt niet zijn gelijk.

Nog een kwartier later is de klus geklaard en is het huis mooi verlicht.
Nu ik nog.



Met groeten Ton



Kinds

Op het moment dat ik binnenkwam legde ze het laatste stukje van de dierenpuzzel op zijn plaats.

Ik begroette haar en ging thee zetten. Nadat ik bij haar aan tafel zat, wees ze naar de puzzel en vroeg, Wat is dat eigenlijk?
Een puzzel.
O.
We kunnen hem maken als je wilt?
Dat was goed en samen gingen we aan de slag. Ik hielp eerst even met de buitenkanten om haar daarna wat meer haar eigen gang te laten gaan.

Bijzonder om te zien wat dementie met een mens doet.
Nu is mijn moeder altijd al een geduldige en precieze vrouw geweest al lijkt ze nog voorzichtiger in haar bewegingen. Alsof ze onzeker is. Ze pakt en past de stukjes heel bedachtzaam.
De afbeelding lijkt haar niets te zeggen. Ze let niet meer op kleur kijkt maar kijkt slechts naar de vorm en past dan ook eindeloos de stukjes op verschillende plaatsen. Ik zie dat ze ook moeite heeft om te zien of een stukje gedraaid moet worden. Ze houdt het stukje op een manier vast en gaat dan passen. Ze draait haar hand nog wel een beetje maar is niet in staat om het stukje volledig te roteren. Als het stukje na verschillende pogingen niet past legt ze het weg terwijl ze de goede plaats wel enkele malen heeft geprobeerd.
Toen ze het laatste stukje pakte, tuurde ze nogal lang over de puzzel en keek me vervolgens aan en vroeg, zie jij nog een open plek?

Toen mijn opa dement werd, weet ik dat mijn moeder aan anderen wel eens zei dat haar vader 'kinds' was. En als ik naar mijn moeder kijk is dat eigenlijk een precieze beschrijving. Zoals zij de puzzel maakt is het inderdaad net een jong kind dat leert te puzzelen.
Alleen leert mijn moeder achteruit en dat proces zal slechts gestopt worden door haar dood.

Met groeten Ton




















zaterdag 4 augustus 2012

Expositie

Wat te verwachten bij een opening van een expositie?

Weet jij waar het is? Vroeg Rick me vanmorgen.
Ik kijk zo even op de uitnodiging.( die had ik gekregen via FB en daar doet mijn man niet aan)

's Middags stapt Rick achter het stuur, wat hij bijna nooit doet want hij houdt niet zo van autorijden.
Omdat ik hem altijd blind volg let ik dus niet op waar we naar toe rijden. Eenmaal in het dorp aangekomen loopt er een grote groep mensen richting de kerk?  Ook klinkt er trompetgeschal.
We kijken elkaar aan en ik zeg: "Het lijkt wel een begrafenis of zo". Waar zitten we eigenlijk?
In Schermerhorn.
Maar we moeten toch in Zuid-Schermer zijn?
Rick kijkt me nu enigszins geïrriteerd aan, "Jij zei eerst dat het Schermerhorn was."
Nou dit lijkt me anders niet een opening van een expositie.
We beginnen terug te lopen naar de auto en ik begin te twijfelen. Of is toch hier?
Laten we dan eerst even kijken of het toch niet hier is. Zeg ik. We kunnen dan altijd nog naar Zuid-schermer rijden.
En toen we aansloten in de rij hoorden we net het begin van de toespraak: Welkom bij de opening van de expositie Over land en Water.
Gelukkig waren er hapjes.

Met groeten Ton

PS. het is een leuke expositie





donderdag 2 augustus 2012

Rooie smeerboel


Nou. Ik doe net of ik niet weet dat ik vorige week de hele keuken heb schoongemaakt. Zei Rick nadat ie het slagveld overzag.
Ik zeg toch niet voor niets dat huishoudelijkwerk zinloos is.

Vandaag bramen geplukt en, al doende leert men, niets uit het duin meegenomen dat eventueel problemen kan opleveren bij de beveiliging op Schiphol. Zie: Malle Pietje


Dit jaar heeft moeder natuur alles op alles gezet om veel en mooie bramen te laten kunnen groeien. Voldoende water en de laatste maand zon en goede temperaturen. Het is jaar dan ook niet zoeken maar plukken.


Maar plukken is een, jam maken is een ander verhaal.



Dit zijn pas de eerste pannetjes maar het fornuis begint al aardig te kleuren.



Pitjes  uitzeven.




Uiteindelijk is alles uit de kastjes gehaald en rood geworden.



Maar hier gaat het allemaal om. Nog vier van deze porties en dan komen we de winter door.


Met groeten Ton

woensdag 1 augustus 2012

Boodschappenlijstje

Altijd leuk als je reactie krijgt op een blog.

Dus Rick wil nooit met je naar IKEA, nou mijn man gaat ook liever niet dus als je nog eens gaat mag je mij gerust vragen om mee te gaan hoor.
Ik denk dat je dan nog wel wat geduld moet hebben want ik ben net geweest dus het kan nog wel even duren.

Wat zijn die lampjes mooi in de keuken, he. Zouden we die ook in de kamer kunnen nemen?
Das een goed idee. Als Nootzaak hier repeteert is het altijd een beetje te donker in het tussenstuk van de kamer.

Dus zat ik vandaag opnieuw in de IKEA, samen met de buurvrouw.

"Kan je meteen ook even kijken voor een nieuw rood stoeltje, hoofdkussens en kunstplantjes."

Als ie maar niet mee hoeft kan de boodschappenlijst nooit te lang zijn.

Met groeten Ton