T is niet omdat ik zo lekker had geslapen vannacht. Ook niet omdat er geen file was bij Malaga, of omdat ik voor 3 euro een heerlijk vers belegde bocadillo met Seranoham had gescoord i.p.v. een stervensdure op het vliegveld. Ook niet omdat ik een leuk gesprek had met een Tunesiër in het vliegtuig.
Niet omdat de zon scheen in Nederland of dat ik nog net een sneltrein naar mijn woonplaats haalde waar ook nog een Algemeendagblad van vandaag lag.
Nee. Het was de geur van versgemaaid gras, op zijn minst net zo lekker als de geur van sinaasappel bloesem maar met oneindig veel meer herinnering waar ik gelukkig van werd.
Herinneringen aan badmintonnen op het gras, naar huis fietsen als de boeren aan het maaien waren, dat ik voor het eerst zelf met de motormaaier het gras mocht maaien. Of dat we al spelend op het gras, groene knieën kregen.
Herinneringen aan de grassprieten die aan mijn gezicht kleefden als ik in het gras had gelegen of die keer dat o jee, waar heb ik de huissleutels.
Ineens stond ik al voor mijn voordeur.
Met groeten Ton
1 opmerking:
Geluk schuilt soms in een grasspriet.
Snuiven maar!
Een reactie posten