Op 21 december kan er geen zonlicht op mijn schilderijen vallen. Toen ik vanmiddag, na een wandeling met Egbert de serre binnenstapte viel mijn oog dan ook direct op het zonlicht dat weer op mijn schilderijen scheen.
Het geel/rode schilderij is mijn favoriete omdat het mij steeds aan mijn vader doet denken omdat hij regelmatig met zijn hoofd op zijn armen op de tafel lag. Vandaag zou het zijn 93 ste verjaardag zijn geweest.
En ik weet dat het nergens op slaat maar voor mijn gevoel ben ik vandaag een beetje met hem op de foto gegaan.
Met groeten Ton
3 opmerkingen:
Prachtige foto! En laat ik nou net bij de Herberg in Frankrijk lezen dat zijn moeder vandaag 93 is geworden. Er zat misschien maar een minuut tussen het lezen van deze twee blogs.
Frappant. (Zal de link in een volgende reactie plaatsen, anders ben ik deze tekst weer kwijt).
Groet Emie
http://herberg.wordpress.com/2012/01/23/aftellen/
Koester zulke momenten, Ton!
Vlak na het overlijden van mijn moeder, werd ik gewekt door de maan, die even heel fel , recht in mijn gezicht scheen en mij een warm en vredig gevoel gaf. (zij had een bijzondere band met de maan, zoals je hebt gelezen op onze blog).
Na dit teken van haar?, ben ik heerlijk rustig ingeslapen met een glimlag op mijn gezicht (na vele moeilijke nachten)....het was goed...
Een reactie posten